Dorien Draps was niet het typevoorbeeld van een doorwinterde hiker. De kunst van het buitenleven kreeg ze niet met de paplepel ingegeven. Integendeel: ze groeide op binnen de veiligheid van vier muren en all-in-hotels. Toch vond ze haar weg naar de natuur. Nu vindt ze niets luxueuzer dan een tent onder een 1001-sterrenhemel. Ze verloor haar hart aan wandelen en de hele levensfilosofie die ermee gepaard gaat. Want buiten is het beter dan binnen.
In dit boek brengt ze haar ode
