Artikelomschrijving
‘Zoals cijfers die elkaar ritmisch volgen,uit noodzaak, moet ik schrijven. Ik schrijf voor de levenden, in een taal gericht totde achterste rijen.’Zo luidt het motto van Lisette Lombés recentste dichtbundel. De toon is gezet, Lombé is laaiend. Van woede, op elke vorm van discriminatie vanwege huidskleur, religie, geslacht of geaardheid, sociale klasse… Maar ook laaiend van enthousiasme, voor het schrijven, de natuur, de verbondenheid met haar ‘zussen’ en met allen die het goed menen in
