Artikelomschrijving
Ik kan het niet of nauwelijks geloven dat na een nacht waarin ik ben verdronken de dag als altijd weer begint te ronken. Een gouden zon brandt langzaam, langzaamaan weer leven in het dagelijks bestaan. Ze zijn onverbiddelijk, de sonnetten van Robin Veen. Hard als aarde, zacht als water, razend knap van taal. Zijn gedichten getuigen van een vergeefs verlangen. Ze geven je klappen op je donder (waar die ook zit) en aaien je ziel (als je die hebt). En af en toe moet je nog lachen ook. Hoe
